Krótkie wprowadzenie do medytacji. Maciej Wielobób

Medytacja jest bardzo ścisłą dziedziną

Wbrew temu, co sądzi wielu ludzi tradycyjne ścieżki medytacyjne nie interesują się „odlotem” czy sztuką odrywania się od rzeczywistości. Tak naprawdę jest wręcz odwrotnie. Motywem, który przyczyniał się do poszukiwań mistycznych było i jest doświadczenie cierpienia, które przecież w sposób mniej lub bardziej subtelny odczuwa każdy z nas. Ponieważ powszechnie znane środki nie zawsze przynoszą ulgę lub po prostu pomagają w pewnych kwestiach, a w innych nie, mistycy poszukiwali innych dróg uwolnienia się od cierpienia. Ich metodą było pozbycie się identyfikacji ze swoimi emocjami, rolami społecznymi itp., porzucenie automatyzmu. Dlatego w tradycji medytacyjnej mówi się o wolności i o oduczaniu.

Czym jest medytacja?

Jako medytację definiuje się różnego typu praktyki wychodzące od koncentracji, skupienia lub od ćwiczenia stanu obecności/uważności.
W medytacji wychodzącej od koncentracji po prostu przyjmujemy jakiś przedmiot koncentracji (może to być miejsce w ciele, wizualizacja, mantra, intencja itp.) i skupiamy się na nim. Nie wypieramy pojawiających się doświadczeń (myśli, emocji, wrażeń zmysłowych), ale też nie przenosimy na nie uwagi. Pozwalamy im przepływać niejako w tle, a skupiamy się tylko na przyjętym przedmiocie koncentracji.
W medytacji uważnościowej nie skupiamy się na jednym elemencie, tylko niejako rozlewamy naszą koncentrację na całe nasze doświadczenie. Medytacją uważnościową będzie ćwiczenie uważnej obecności, w którym staramy się pozostawać zrelaksowani i pozwalamy przepływać wszelkim doświadczeniom (myślom, emocjom, wrażeniom zmysłowym itd.), nie oceniając ich, nie nazywając, nie wypierając, ani nie „dokarmiając” ich. Jest wiele typów medytacji uważnościowej, w niektórych staramy się doświadczać całościowej obecności, a w niektórych skupiamy się po prostu na jednym obszarze doświadczeń, np. doświadczeniach ze zmysłu dotyku albo na tym, jak ciało rezonuje na nasze emocje czy myśli w obszarze brzucha i klatki piersiowej.

Niektórzy, mówiąc „medytacja”, mają na myśli całą ścieżkę rozwojową praktykowaną w mistycyzmie, na którą składają się takie narzędzia jak: praca z ciałem, praca z pewnymi zasadami etycznymi dla zmiany postaw i zachowań, pranajama (techniki oddechowo-medytacyjne), techniki koncentracji wzrokowej, medytacji uważnościowej i koncentracji-medytacji.

Od czego zacząć?

Tradycyjnie ścieżka zaczynała się od odnalezienia inspirującego nauczyciela, który pomaga adeptowi odnaleźć się na ścieżce, ale nie wyręcza go. I dziś, nawet na Zachodzie, jest to niezły pomysł. Niezły, ale nie każdemu odpowiada. Dlatego też w kolejnych postach podsunę lektury do przeczytania i kilka prostych ćwiczeń, od których można zacząć.

Masz pytania?

Jeśli są to pytania ogólne, napisz w komentarzu. Jeśli są to pytania bardziej osobiste lub po prostu wolał(a)byś je zadać bezpośrednio mnie – wyślij mi maila. Dane kontaktowe znajdziesz na mojej stronie MaciejWielobob.pl. Oprócz tego możesz zapisać się tam na newsletter (w stopce strony jest formularz) – po potwierdzeniu zapisu otrzymasz link do ściągnięcia w pdfie mojej pierwszej książki „Terapia jogą”.

Maciej Wielobób jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych nauczycieli jogi i medytacji w Polsce, autorem książek „Terapia jogą”, „Psychologia jogi” i „Medytacja w życiu codziennym”. Przekazuje głębię tradycyjnych ścieżek w sposób zrozumiały i użyteczny dla współczesnego człowieka. Pomaga uwalniać się od napięcia, wykorzystywać pełnię swoich możliwości, uczy uważności i spokoju. Zna mistycyzm indyjski „od środka” jako nauczyciel-inicjator w tradycyjnych szkołach medytacyjnych i uwielbia pokazywać konkretne zastosowania tradycyjnych koncepcji i narzędzi w naszym życiu codziennym.

Strona Maćka: http://maciejwielobob.pl