NA SZYBKO – Psychopatia, a ścieżka kariery

Według ankiety stworzonej przez psychologa Kevina Duttona (nazywanej Wielkim Brytyjskim Badaniem Psychopatów), oto przed Wami top 10 profesji, w których ten rys osobowości występuje najczęściej:

1. CEO
2. Prawnicy
3. Pracownicy mediów (TV/Radio)
4. Sprzedawcy/Przedstawiciele handlowi
5. Chirurdzy
6. Dziennikarze
7. Oficerowie policji
8. Kler
9. Kucharz
10. Urzędnik administracji państwowej

A zawody z najmniejszą liczbą psychopatów?

1. Opiekunka/Opiekun
2. Pielęgniarka/Pielęgniarz
3. Terapeuta/Terapeutka
4. Rzemieślnik – artysta
5. Kosmetyczka
6. Nauczyciel
7. Osoba zajmująca się sprawami charytatywnymi
8. Artysta
9. Lekarz
10. Księgowy

Mimo, iż ludzie zwykli myśleć o psychopatach, jako seryjnych mordercach – tak naprawdę 15-25% osadzonych w więzieniach, to psychopaci – wielu ludzi wykazujących takie tendencje nie jest kryminalistami.

Jakie cechy przejawiają psychopaci?

• Wysoki poziom pewności siebie.
• Manipulacja.
• Brak poczucia strachu.
• Nieczułość, zimne serce.
• Urok osobisty.
• Dobrze radzi sobie pod napięciem.
• Egocentryzm.
• Beztroska.

Jeśli dobrze prześledzisz listy zawodów, zobaczysz, które z tych cech okazują się przydatne w określonym zawodzie. Oczywiście absolutnie nie oznacza to, że każdy CEO czy prawnik jest psychopatą, ani że psychopatyczne tendencje gwarantują sukces np. w roli chirurga (chociaż mogą pomóc).

Sukces psychopaty?

Niektórzy ludzie twierdzą, że istnieje coś takiego jak „psychopata, który osiągnął sukces”: to ludzie, którzy czerpią korzyści z bycia takimi, jacy są.

Jednak wielu psychologów kwestionuje to założenie.

Dlaczego? Badania pokazują, że psychopaci gorzej sobie radzą z rzeczami, które są przypisywane sukcesowi: mają problemy w relacjach z ludźmi, zarabiają mniej i nie są w stanie osiągnąć wysokiego statusu społecznego (https://link.springer.com/article/10.1007%2Fs10551-011-0963-1).

Może więc standardy dla takich ludzi powinny być niższe? Możemy po prostu docenić, że ktoś z tak dużą niewrażliwością, brakiem lęku i nieumiejętnością dogadywania się długoterminowo z ludźmi, żyje poza instytucją zamkniętą, radzi sobie i jest szanowany w swojej profesji? Do zastanowienia. Co o tym myślicie?