Nasze społeczeństwo pędzi coraz szybciej. Wszystko pędzi. I w zasadzie nie ma możliwości nie pędzić, bo albo stale trzeba coś gonić, albo przed czymś uciekać. A jeśli chcemy zatrzymać się na chwilę – jesteśmy ciągnięci przez całą masę pędzących, ewentualnie wypadamy z obiegu jak …
Podobno najtrudniej jest zacząć. Potem już wszystko idzie dużo łatwiej, ale nie wiem, czy tak to do końca działa w tym przypadku. Zaczyna się w zasadzie spokojnie (może dlatego, to pierwsze zdanie jakoś mi nie pasuje). Trochę przygnębienia, odrobina pesymizmu, nieco smutku, szczypta spowolnienia …
Nicość. Wszędzie nicość. Zapominam już powoli jak to jest, kiedy jesteś szczęśliwy dłużej niż przez kilka chwil w ciągu dnia. Marudzę? Tak tak… Bo przecież wszyscy doskonale wiedzą, co robić, kiedy ma się depresję. „Weź się w garść!” „Bierz się za siebie!” „Wstań wreszcie …
To siedzi we mnie gdzieś bardzo głęboko. Nie zawsze widać. Powiem więcej, prawie nigdy nie jesteś w stanie powiedzieć, że to właśnie teraz jestem w największym dołku od wielu wielu już dni… Nie płaczę albo robię to po cichu, najlepiej pod prysznicem, bo wtedy …