W kwietniu bądź niebieski, czyli rzecz o autyzmie

Kwiecień jest na całym świecie Miesiącem Autyzmu. Temat ten jest bardzo złożony. Nie zawsze można jednoznacznie określić, że dziecko (bo zaburzenie to wykrywa się we wczesnym dzieciństwie) ma autyzm.

Statystyki są coraz bardziej zatrważające. W 2004 roku wykrywano autyzm u 1 na 1000 dzieci. W 2009 już 1 na 500. W 2013 roku 1 na 88. Przerażające? Trochę na pewno. Dlatego warto trochę oddemonizować to zaburzenie, bo jak wszyscy dobrze wiemy, najbardziej boimy się tego, co jest nam nieznane.

Autyzm, autyzm dziecięcy (zespół Kannera) jest zaburzeniem rozwojowym, które charakteryzują 3 główne cechy:

• Skrajne unikanie przez dziecko kontaktów z innymi ludźmi.
• Potrzeba zachowania niezmienności otoczenia.
• Poważne zaburzenia mowy.

Zazwyczaj, wszelkie nieprawidłowości zaczynają ujawniać przed 3. rokiem życia.

Przyczyny:

• genetyczne
• wiek ojca powyżej 40 lat zwiększa ryzyko zachorowalności na autyzm
• urazy okołoporodowe
• uszkodzenia centralnego układu nerwowego
• toksoplazmoza (wrodzona)
• dziecięce porażenie mózgowe
• poważne infekcje i intensywne leczenie antybiotykami w okresie niemowlęcym
• alergie i osłabiony układ odpornościowy

Objawy autyzmu według Leo Kannera:

• autystyczna izolacja
• przymus stałości otoczenia
• niezdolność do interakcji społecznych
• stereotypowe, powtarzające się czynności
• zaburzenia mowy (echolalia-powtarzanie słów, zwrotów, sylab na zasadzie echa, odwracanie zaimków) lub całkowity brak mowy
• łatwość mechanicznego zapamiętywania

Autyzm dziecięcy:

• nie gaworzy, nie wskazuje, nie wykonuje świadomych gestów po pierwszym roku życia
• nie mówi ani jednego słowa w wieku 16 miesięcy
• nie składa słów w pary w wieku 2 lat
• nie reaguje na imię
• traci zdolności językowe lub społeczne

Inne objawy:

• słaby kontakt wzrokowy
• nie potrafi się bawić zabawkami
• nadmiernie porządkuje zabawki lub inne przedmioty
• jest przywiązane do jednej zabawki lub przedmiotu
• nie uśmiecha się
• czasem wydaje się upośledzone słuchowo
• urojenia
• omamy

Leczenie:

W leczeniu dominuje podejście niefarmakologiczne – specjalna edukacja i terapia psychologiczna behawioralna. W leczeniu farmakologicznym stosuje się stymulanty i leki antydepresyjne.

Jak wykryć?

To oczywiście najczęściej rodzice jako pierwsi wyłapują wszelkie drobne nawet odchylenia od normy. Poniżej sporządziłam krótką listę tego, na co warto zwrócić uwagę, by możliwie jak najszybciej móc zastosować odpowiednie leczenie.

• Brak gaworzenia przed 12 miesiącem życia.

• Brak gestykulacji (wskazywanie, machanie na pożegnanie itp.)

• Brak wypowiadania słów przed 16 miesiącem życia.

• Brak spontanicznego wypowiadania fraz składających się z dwóch słów (z pominięciem echolalii) przed 24 miesiącem życia.
• Utrata jakichkolwiek umiejętności językowych i zdolności społecznych w każdym wieku

To tyle, jeśli chodzi o tzw. suche fakty. Nie wiem czy sami macie jakieś doświadczenia w tej materii. Może znacie kogoś cierpiącego na autyzm? Jak wyglądają Wasze relacje? Podzielcie się swoimi historiami.

A jeśli chcecie wiedzieć więcej na ten temat, zapraszam Was na stronę: http://naniebiesko.org.pl/ i zachęcam do włączenia się do akcji. Ja już to zrobiłam.