Ludzie z silnym charakterem – myślimy o nich jak o opoce, na której zawsze można się wesprzeć. To oni bez mrugnięcia okiem podejmują strategiczne decyzje i działają stanowczo w krytycznych sytuacjach. To oni potrafią zarządzać i kierować, są świetnymi organizatorami. Zdają się nie mieć …
Nie potrafię przejść obojętnie (czy to realnie, czy to wirtualnie) obok czegoś, co potrafi zwrócić moją uwagę i sprawi, że się zatrzymam i zastanowię. I dlatego dzisiaj będzie tekst o serotoninie. O hormonie szczęścia. O substancji, która reguluje bardzo wieloma istotnymi funkcjami w naszym …
W tej 80-cio stronicowej książce, która jest napisana w identycznej formie jak „Mój czarny pies Depresja”, znajdziecie skarbnicę wiedzy na temat tego, jak postępować z bliskim, który cierpi na zaburzenia depresyjne. Często obcując z osobą chorą mamy mętlik w głowie. Zadajemy sobie dziesiątki, jeśli …
Kiedy trafiła pierwszy raz w moje ręce, uznałam, że to książka dla dzieci. Jednak po przeczytaniu jej, chciałam to zrobić jeszcze raz. A potem kolejny. Jako psycholog zainteresowany tematyką depresji, pozycja Matthew Johnstone’a (który, nota bene, wykonał także do niej ilustracje) była pozycją obowiązkową. …
Kiedy jesteś w dobrym nastroju, zapewne możesz i chcesz przebywać wśród wielu osób. Rozmowy, dyskusje, śmiech. Poza tym marudząca ciotka albo irytujący przyjaciel sprawiają, że ich narzekania zbywasz wzruszeniem ramion i lekkim uśmiechem. Problem pojawia się, gdy Twój humor oscyluje w okolicach Rowu Mariańskiego. …
Płaczesz z bólu. Łzy zmywają makijaż. Włosy potargane w rozpaczy. Toczysz się. Z nizin w doły, z dołów w depresje, z depresji w Rów Mariański. W dół. W dół. W dół. Wciąż coś pcha i nie pozwala się zatrzymać. W takich chwilach przychodzą myśli …
Na co dzień raczej nie zdarza nam się myśleć o chorobach, wypadkach i innych nieszczęściach, które spotykają ludzi. A nawet jeśli kogoś dotknie jakieś cierpienie „to przecież nie MY, to ONI” chorują. A już na 100% nie chorują ludzie powszechnie znani i lubiani. Na …
Przyszła w sobotę/niedzielę/poniedziałek/wtorek/środę (niepotrzebne skreślić). Nieproszona. Nieoczekiwana. Po paru dobrych dniach. Wróciła, z pełnym impetem wbijając się kopniakami w mój umysł i myśli. Na jak długo tym razem? Może dzień, może tydzień, a może zostanie już na zawsze. Najtrudniejsze jest to, że nigdy nie …
Napisałam ten tekst z myślą o najbliższej mi osobie. Jednak sądzę, że wbrew pozorom, problem, który opisuję poniżej może dotyczyć bardzo wielu osób. Dzisiaj nie skupię się na zaburzeniu czy samoocenie. Dzisiaj, dla mnie, najważniejsza będzie osoba, która na co dzień obcuje z chorym …